Mokradła wzbudzają w ludziach lęk przed nieznanym oraz ogromną ciekawość przez wzgląd na niedostępność. Kojarzą się z tajemniczymi odgłosami i intensywnym zapachem. Według wierzeń ludowych tam właśnie swoje kryjówki miały wodniki, utopce, oraz mamuny. Na rozległych torfowiskach zamieszkiwał osławiony diabeł Boruta, a w wypróchniałych wierzbach Rokita. Wśród przepastnych bagien można było zbłądzić, ale i stracić życie. Zmieniające się na wiosnę w kolorowe kobierce utkane z kwiatów i rozbrzmiewające muzyką tysięcy owadów od zawsze zachwycały ludzi. Poza wartościami estetycznymi wyróżnia je różnorodność przyrodnicza, doceniona przez środowiska międzynarodowe 2 lutego 1971 roku. Wtedy to powstała Konwencja Ramsarska. Celem porozumienia jest ochrona i utrzymanie w niezmienionym stanie obszarów określanych, jako "wodno-błotne". Szczególnie chodzi o populacje ptaków wodnych zamieszkujących te tereny lub okresowo w nich przebywające. Bez wątpienia warte są one zachowania przez wzgląd na wspaniały, kolorowy i przebogaty świat, który od dawna był natchnieniem poetów, artystów, malarzy, pisarzy, a także fotografów. Wśród nich wyróżniał się wybitny polski malarz Józef Chełmoński. Tematyka jego prac wykazuje, że to właśnie mokradła stawały się często źródłem jego inspiracji.