Czerń w jego nazwie jest sporym uproszczeniem – bowiem ta mieni się wszystkimi kolorami tęczy.

Bez wątpienia jeden z naszych najpiękniejszych ptaków. Jego widok zapiera dech w piersiach.

Tajemniczy i nieśmiały duch pierwotnego lasu.

Latami prześladowany. Tylko dlatego, że był… czarny. I, inaczej niż jego biały, domowy kuzyn, żył w głębokim lesie i bał się ludzi. Zgodnie więc z ludową logiką, musiał uosabiać złe (czarne!) moce. Dlatego też zresztą unikał bogobojnych ludzi, niczym „diabeł święconej wody”.

Chcąc przeżyć, Czarnemu Bocianowi nie pozostało więc nic innego, jak bać się jeszcze bardziej...

Dzisiaj ludzie raczej podziwiają piękne Bociany. Ale trudniej o dojrzałe, silne drzewo w lesie – te zwykle są wycinane zanim nabiorą mocy. Tak samo trudno o wodę w lesie albo bagna i rozlewiska w jego otoczeniu. Prawie wszystkie zamieniliśmy na kombinaty łąkarskie, pola uprawne, sosnowe plantacje lub przedmieścia. A tam Bociany nie znajdą niczego do jedzenia.

W Polsce mamy dzisiaj 1100-1200 par kolorowych Czarnych Bocianów.
Ostatnio trochę mniej się nas boją. A to dobrze świadczy o nas…